چقدر ساده‌ایم ری‌را
پنجشنبه, ۵ مرداد ۱۳۹۶، ۱۲:۱۵ ق.ظ
چقدر ساده‌ایم ری‌را
نه تو، خودم را می‌گویم
من هنوز فکر میکنم سیب به خاطرِ من است
که از خوابِ درخت می‌افتد.
در آینه می‌نگرم
و از چاهی دور
صدای گریه‌ی گُلی می‌آید
که نامش را نمی‌دانم
ری‌را ...! گفتی برایت
از آن پرنده‌ی کوچکی
که تمامِ بهار ... بی‌جُفت زیسته بود، بنویسم
باشد عزیزِ سال‌های دربه‌دری ...! راستش را بخواهی
بعد از رفتنِ تو
دیگر کسی به آینه نگفت: - سلام...
"سیدعلى صالحى "
