چاوره ش

" بهترین شعرها، متون ادبی و ترانه ها از نوسیندگان ایرانی و غیر ایرانی "

چاوره ش

" بهترین شعرها، متون ادبی و ترانه ها از نوسیندگان ایرانی و غیر ایرانی "

چاوره ش

چشم هاى سیاه تو
خاورمیانه ى دوم است؛
یک دنیا براى تصرفش
نقشه مى کشند
و من ...
سرباز بى چاره اى که
در مرز پلک هاى تو
جان مى دهم

طبقه بندی موضوعی

وای به حالت

۲۴
آبان


احساس مرا کم بکنی ، وای به حالت

مو یکسره در هم بکنی ، وای به حالت

آشفتگی ِ موی تو محراب نگاهم

یک لحظه منظم بکنی ، وای به حالت

در کوچه ی چشمان تو مشغول قیامم

با سجده مرا خم بکنی ، وای به حالت

یک قافله احساس خدایی به تو دارد

فتوای جهنم بکنی ، وای به حالت

چشمان سیاه حجر الاسودی ات را

هی عرضه به عالم بکنی ، وای به حالت

بی جنبه ترین آدم این قافله هستم

با وسوسه نازم بکنی ، وای به حالت

هر کس که از این کوچه ی دیوانه بیاید

با پنجره محرم بکنی ، وای به حالت

کی گفته که محتاج کمی قافیه هستم

این قافیه را « غم » بکنی ، وای به حالت

اطراف دلم حس جدیدی به تو دارم

احساس مرا کم بکنی ، وای به حالت


"سعیدحاجتمند"


تناسخ است یا تکامل؟؟

که در سی سالگی

گویی

هزار سال زندگی کرده ایم...


"مهدیه لطیفی"



بعد تمام شدن یک رابطه جنگ واقعی تازه شروع میشود...

روزهای اول روزهای نذر و نیاز است که الهی به دلش بیافتد و برگردد...

اما چند وقت که میگذرد و خبری از برگشتن نمیشود وقتی می بینی طرفی که زد و شکسته و رفته دارد صاف صاف راه میرود و زندگی اش را می کند نفرین و ناله شروع میشود...

به گفته اطرافیان زمین گرد است، چوب خدا صدا ندارد و انعکاس رفتار هر کس به خودش برمیگردد...

مشاور اما تشخیص منطقی تر و بیرحمانه تری دارد: وابسته ای و مهر طلب و گدای محبت ...

تو تحت تاثیر حرفهای مشاور سعی می کنی بیشتر تقصیر هارو به گردن بگیری، نقطه ضعف هایت را اصلاح کنی و در کنار این کارها خودت را قانع می کنی که طرف مقابلت را در ذهنت رها کنی و ببخشی....

اوضاع کم و بیش آرام و دلتنگ پیش میرود اما آدم زخمی آتش زیر خاکستر است....

در یک لحظه به بادی دوباره شعله ور میشود و... آدم زخمی آدم انتقام است....

همه این ها را گفتم که بگویم ما آدم های از عشق گذشته و به انتقام رسیده ایم...

به زبان نمی آوریم اما تشنه دیدن تقاص پس دادن دیگرانیم... حتی شاید خودمان هم این را ندانیم...

نمیشود گفت حق داریم یا نداریم.... به هر حال می توانیم بگذریم، می توانیم حقمان را بخواهیم...

فقط این را ببینیم که هر روز با این انرژی قدم برمیداریم...

کاش آن ها هم بدانند آتشی که با آن دل کسی را میسوزانند بعید نیست به چادر خودشان هم برسد

 

"پریسا زابلی پور"


دلم گرفته و میخواهمت 
چه کار کنم ؟ 
که از خودم که تویی 
تا کجا فرار کنم ؟

"سید مهدی موسوی " 


موهایت در باد

به پرواز در می آمد

کنارت

به تماشایت می نشستم

خورشید می سوزاند

دریا آتش می گرفت

تو حرف می زدی

و من غرق صحبت ات بودم

می خندیدی

سکوت می کردی

به فکر فرو می رفتی

دست در دست من، راه می رفتی

راه تمام می شد

تو را نمی دیدم

زمان، سال سال می گذشت

از دور، از خیلی خیلی دور

تماشایت می کردم.

 

"اُزدمیر آصف"

 

دست به یکی کرده اید

هم تو 

هم باران

 

 

باور کنید از وقتش که بگذرد،

 

 

دیگر آمدنتان

 

 

لبخند به لبِ کسى نمى آورد!

 

 

 

 

"علی قاضی نظام"

 

پ.ن:

دوستَت دارم هایتان را

 

 

به یکدیگر بگویید؛

 

 

شاید لابلای شلوغی دنیا؛

 

 

این گفتن به او نرسد؛

 

 

اما به هرحال گفتن بهتر از نگفتن است...

 

 

 

 

"فاطمه‌حمزه"

 

 

 

 

 

کنار چای تلخم شعر با طنبور می چسبد

 

 

هوا سرد است و یک سیگار هم بد جور می چسبد

پلنگت خیره می گردد به سمتت ماه من هرشب

 

 

تماشایت از این منظر چقدر از دور می چسبد .

 

 

گل پیراهنت زنبور ها را عاشقت کرده است

 

 

و بی خود نیست بر لبهای تو زنبور می چسبد .

 

 

نه چشمم شور بازار و نه دل شوری دگر دارد

 

 

بگو آخر به من هم وصلۀ ناجور می چسبد؟ .

 

 

دو چشمان تو چنگیز و دل من نیز نیشابور

 

 

نگو یک حملۀ دیگر به نیشابور می چسبد .

 

 

بریز از سم خود ای مار در این خوشۀ انگور

 

 

تعارف کن مرا، امشب فقط انگور می چسبد

 

 

 

"سید حکیم بینش"

 

پ.ن:

کاری که نگاه تو شبی با دل ما کرد

 

 

 

با خلق نکرده است، نه چنگیز، نه تاتار

 

"رویا باقری"

 

 

ندامت

۲۴
آبان


 "دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست"

این غم انگیز ترین قسمت فال است عزیز


"مهسا مجیدی پور"


پ.ن:

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست

که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست


"حافظ"




دست‌هایت مــرتع انگورهای نوبر است

چون حلال من نشد باشد حرام دیگری


"علیرضا بدیع"


پ.ن :

اسم آن روز که نامیده‌ایَش روز وصال

در لغتنامۀ من "روز مباداست" رفیق! .


"انسیه سادات هاشمی"


چرا تو این چند سال هیچوقت نمی‌خواستی منو ببینی؟

- بهتر بود همدیگه رو نبینیم ... نمی خواستم واسم پاک کن باشی + پاک‌کن؟

پاک کن دیگه چیه؟

- ببین وقتی رابطه ای تموم‌ میشه همیشه واسه یه نفر تموم‌ میشه و واسه یکی اون رابطه هنوز زندست و‌ چال نشده ... اون آدم باید تنها بمونه ...‌

یعنی بهتره تنها بمونه ... اگه وارد رابطه ی دیگه ای بشه طرف مقابلش میشه پاک‌کن ... یعنی پاک کن خاطرات و هر‌ چیزی که از نفر قبلی تو زندگی اون باقی مونده:)

+ نمیفهمم چی‌میگی ... یعنی من نمی تونستم جای اون رو واست پُر‌کنم؟

- نه بحث جای کسی رو‌پُر کردن نیست ... وقتی یکی تو ذهن کسی زندست اون فقط می خواد یکی باشه که‌کمکش کنه خاطرات قبلی رو پاک کنه

و اون رو‌ دوباره به شرایط عادیش برگردونه

+ فکر می‌کردی من پاک‌کن خوبی نیستم؟‌

-وقتی چیزی رو اشتباه مینویسی و پاک‌می‌کنی ،

بهترین پاک‌کن هم باز یه ردی از اشتباه رو باقی میذاره ...

یه چیزایی همیشه تو انباری مغز آدم می‌مونه:)

+ خوب چه اشکالی داشت کمکت می‌کردم

تا گذشتت رو‌پاک‌ کنی و دوباره با هم شروع کنیم؟

- اشکالش اینجاست که کار پاک‌کن ، پاک کردن خاطراته ... پاک‌کردن اشتباه ... وقتی کارش تموم‌میشه دیگه دیده نمیشه ... به‌چشم نمیاد ... فراموش‌میشه ... من نمی خواستم تو‌ واسم پاک کن باشی... نمی خواستم فراموش بشی:)

+ واقعا نمی فهممت ... چرا بعد از این همه سال قبول‌کردی همو‌ببینیم؟

- یه شب خودم بودم و خودم ... از اول اشتباهاتم رو‌ مرور کردم و همه چی‌ رو چال کردم ... همه چی رو تو انباری مغزم سوزوندم ... خودم خواستم فراموش‌کنم... از پاک‌کن استفاده کردن کار آدم های ضعیفه:)

+ خیلی سال گذشته ... تو خبر نداری من این سال ها رو چجوری گذروندم ... نمی ترسی از اینکه پاک‌کن من باشی ؟

- نمی دونم ...

فقط می دونم من پاک کن خوبی نیستم:)


 "حسین حائریان"


تا حالا دماغتو تو خرمن موهای یه زن فرو کردی ؟ 

دوست داری تا ابد همونجابمونی !


"مارتین برست "


خورشید

۲۰
آبان

 

 

 

به گرفتارِ رهایی


نتوان گفت


آزاد
 

" فاضل نظری " 

 
 
پ.ن:

می آیی همه دنیا را خاموش کنیم؟

 

 

و بعد

 

 

تو همه اش را روشن کنی؟

 

 

اصلاً می‌آیی خورشید را

 

 

برای خدا پس بفرستیم

 

 

و تو ببینی که حضورت کافی‌ست؟

 

 

 

"عباس معروفی"

 

 

 

 

دوستت دارم

 

 

اصلا تمام ان هایی که امدنشان را میگذارند برای پاییز دوست داشتنی اند

 

 

به پاییز معنا می دهند

 

 

اهل عشق اند

 

 

اهل ماندن

 

 

همین است که من تو را به اندازه ی تمام زرد و نارنجی ها دوست دارم

 

 

 

 

"یگانه جامی"

 

پ.ن:

به تو فکر می کنم 
و برگ های زرد 
یکی یکی 
شکوفه می شوند

راستی

آنجا هم 
پاییز 
این همه زیباست؟ 

 

"نگار الهی"

 

 


آن اخبار را خاموش کن عزیزم

صدای آن موسیقی را بالا ببر

دو قهوه بریز

بیا بنشین کنارم

و گیسویت را پخش کن روی شانه ات

سرت را بگذار روی سینه ام... .

حیف است این آرامش دونفره را بر هم بزنیم... .

دنیای من دست هیچ سیاستمداری نیست

دنیای من... .

دستِ چشمانِ توست

دست چشمانِ متعجب ات قبل از بوسه...

سیاست بازی را بگذار برای مردمی که دوست دارند بازیگر این سریالِ سراسر دروغ باشند... .

تو شخصیتِ اصلیِ زندگینامه ی من باش.

آن اخبار را خاموش کن

موسیقی را زیاد

بیا بشین کنارم

موهایت بافتن میخواهد...


"علی سلطانی"


پ.ن:
بندی ز زلف کم کن و زنجیر ما بساز...

"خاقانى"


بعد جداییمون به بهونه های مختلف بهم زنگ میزد ی بار میگفت کته رو چجوری میپزن ؟

ی بار طرز کار لباسشویی و میپرسید ؟

ی بار اسم شامپوی همیشگی موهاشو ؟

بهش گفتم چی شده؟

کته پختن و مامانتم بلده ،لباسشویی دفترچه داره ،از رو ظرف قدیمی شامپو اسمشو بخون ،

به جای این بهوونه ها دلیل اصلیتو بگو ...

گفت :نمیخوام فراموشم کنی ،

گفت دوس دارم وقتی بهت زنگ میزنم جوابمو بدی چون میدونی گیر کردم ،

گفت بلدم کته بپزم ،اما حس میکنم اگه تو بدونی دارم کته میخورم بهت نزدیک ترم ،

گفت میتونم لباسشویی راه بندازم ،اما دلگرم میشم وقتی میفهمی ٧کیلو لباس کثیف دارم ،

گفت فقط دوس دارم حالا ک رفتی باز تو زندگیم باشی ،

دوس دارم هر جا گیر کردم ،مطمئن باشم ک تو جوابمو میدی ...

من بعد اونروز دیگه جوابشو ندادم ،اون باید میفهمید دیگه منی وجود ندارم،

آدم ی بار ناامید بشه ،بهتره از اینکه هر روز امیدوار به چیز نامعلوم ...


"مصطفی مستور"


پریدن

ربطی به بال ندارد

دل می خواهد


"گروس عبدالملکیان "



حسِ خوبی است کسی راداشته باشی که برایش به قول مادربزرگم بزک دوزک کنی،دهانت را به اندازه

کلِ صورتت بازکنی که ریمل روی چشمانت بهتربزنی؛اصلادهانِ بازتر،ریمل ومژه هازیباتر،نه؟؟!!

کلکسیونی ازلاک هاورُژهاوشال های رنگارنگ داشته باشی که هرموقع خواسی ببینیَش،باهم ستشان کنی؛کسی

راداشته باشی که برای دلبری،دستت نلرزدوخطِ چشم راجوری بکشی که زیرچشمهایت راسیاه نکند،خطش

کَج ومعوَج نشودوچشمهایت رابزرگترشان کند!

کسی باشدکه برایِ دیدنش لحظه شماری کنی واسترس بگیری وفشارت بالاپایین شود !کسی که برای

دیدنش در هرموقعیت ومکان، اسپری کوکو راازقلم نیندازی..کسی که بخاطرش انواعِ پیجهای

مدلینگ هارافالوکنی‌وتبلیغاتِ پارازیتی شان رابرای دیدن مُدِ مانتوی جدید،به جان بخری،کسی

که ازش بخواهی یادربیوی پیجش بزند اینْ رِل یااصلا فالوورای دخترش رابلاک کند کسی باشدکه

حواست فقط به او باشد:مثلاازروی نوتیفیکیشنهایش، بفهمی که چه کسی رالایک کرده،یادرتلگرامش،

کِی انلاین شده،یامثلا بعد چت کردن باتوکِی انلاین شده؟!

نه اینکه بش شک داشته باشی،نه!!

منظورم این است که کسی باشد که ناخواسته هوش وحواست رامتمرکزخودش کرده وحسادت وفکرِازدست دادنش،

نابودت کند؛ کسی‌که بخاطرش بِروی از گوگل بپرسی«چه کنم درنظرش زیباوجذاب به نظربیایم چه غلطی

بکنم که دلش راببرم،یامثلامردها ازچه تیپ هایی اززنان خوششان میاید وازین قبیل سوالات..»

که نهایتا بااین کارها بتوانی لبخندِشیرینش رابانگاهت ببلعی!تو هیچ نمیتوانی درک کنی که داشتن

کسی که بشود بهش اعتمادکرد،سربه سرش گذاشت ودرجواب دوستت دارم هایش،فقط مرسی بگویی

واو بااینکه میداندحسِ واقعیت راپنهان کردی،از جوابت،غُرغُرکندوبیشتربه دنبالت بیایدتابالاخره

انچه راکه میخواهد اززبانت بشنود؛یعنی چه؟!کسی باشد که بتوانی تاهرموقع دلت خواس پایِ

مسخره بازیهایت باشد؛توهیچ فهمیدی، روزی که مانتویِ جدیدم ،که پشتْ نوشته اش add me in your heartبود،پوشیدم 

وپشتاپشت، به سمتت امدم ویک لنگه پاوایسادم وباانگشتِ اشاره م نوشته ی پشتِ مانتو رانشانت دادم،

دیوانه خطابم کردی،چگونه دلم غنج رفت؟! 

بایدکسی باشدکه گاهأ شلخته وپَژمَل وژولیده وپژمرده ی توهم بخواهد!

و تاعاشق نشوی نمیفهمی چه میگویم!

منم مثل خودِتو میگفتم عشق،کشک ودوغ وماست وپنیروفِلان وبهمان وبیسار است..

تنها اشتباهِ من دراین رابطه دونفره این بود که 

صادقانه گفتم «من هم، دوستت دارم»وهمین جمله، برایِ کم رنگ شدنِ این رابطه کافی بود...


 "مهسا آسترکی"

 

بعد از این همه مدت

 

 

_هیچ فکر نمیکردم بتونم این همه مدت نبینمت..!

 

 

+آخرین حرفت یادم نمیره...

 

 

 جروبحثمون که تموم شد گفتی تو میری اما من میمونم تو حس و حال این رابطه.... .

 

 

موندی؟

 

 

_هنوزم همونجوری میخندی

 

 

+هنوزم همونجوری سیگار میکشی

 

 

_ما چطور این همه مدت بدونِ هم زندگی کردیم؟

 

 

+آدم به همه چی عادت میکنه

 

 

_من به بودنِ تو عادت کرده بودم

 

 

+پس موندی

 

 

_میشنوی صدای آسمونو؟

 

 

+آسمون که میگرفت...صدای رعد و برق که میومد جلو درمون منتظرم بودی... .

 

 

لباس گرم نمیپوشیدم که وقتی بارون زد بغلم کنی خیس نشم...

 

 

_اَبرایِ پاییز بغض دارن...

 

 

+دستتو میگرفتم و با اولین قطره ی بارون چشمامو میبستم...

 

 

هی حرف میزدی...هی حرف میزدی...انقدر راه میرفتیم که بارون بند بیاد... .

 

 

وقتی خیسیِ صورتمو با آستینت خشک میکردی دلم میرفت واست... .

 

 

_یه بار تو همون خیابون دیدمت...روی همون نیمکت...

 

 

بارون نمیومد اما صورتت خیس شده بود

 

 

+ابرای پاییز بغض دارن...

 

 

_مثل امشب مثل دیشب...مثل تموم این مدت که نبودی

 

 

و تقویم رو پاییزِ اون سال قفل کرد

 

 

+میخواد بارون بگیره...من دارم میرم همون خیابون...

 

 

میخوام قدم بزنم...با چشمای بسته...نمیای؟

 

 

_تو خیلی وقته رفتی... .

 

 

منم خیلی وقته موندم!

 

 

+میخوام برگردم

 

 

_آدمی که رفته میتونه برگرده

 

 

 اما آدمی که مونده راهی واسه برگشتن نداره... .

 

 

برو همون خیابون

 

 

زیر بارون قدم بزن

 

 

با چشمای بسته

 

 

فقط این دفعه لباس گرم بپوش

 

 

چترم با خودت ببر که صورتت خیس نشه...

 

 

 

 

"علی سلطانی"
 

 

پ.ن:

بعضی حرف ها رو 

بهتر است 

میان باران گفت

میان باران شنید

جمله های خیس از یاد نمی روند 

 

"روزبه سوهانی"

 

 

 


دست‌های تو

سبزینگیِ جنگل‌ شمال

گیسوان من

سیاه گردبادی از جنوب

در تمنایِ وزیدن و گریختن

در تمنایِ گریختن و وزیدن

و آسمان

گواه ستارگان ,

دل‌ باختگانی بی‌ ریشه در خاک

و آفتاب

گواهِ ما

که محال نیست جاودانگی در آغوش عشق


"نیکى فیروزکوهی"

 


من ، میتوانم خیلی چیزهارا بفهمم اما ترجیح میدهم بروم کوچه ی علی چپ را کمی بگردم و بعد اگر شد ، اگر خواستی؛خودت بیایی و حقیقت را بگویی!

مثلأ میتوانم بفهمم وقتی حالم برایت مهم است و به هر بهانه ای می آیی سراغم یعنی دوستم داری وقتی میگویم همه چیز دارد خوب پیش میرود لبخند میزنی و در خیالت برایم بوسه های رنگارنگ میفرستی یعنی مدت هاست علاقه أت اندازه ی من قد کشیده و میخواهد از مردمک چشمت بیرون بزند !

یا مثلأ وقتی با دیدنم هول میشوی و یک پایت میرود توی باغچه یعنی چقدر دلت برایم تنگ شده و میخواهی بیشتر مرا ببینی !

میبینی که من همه چیز را فهمیده أم و هر روز دارم تمام رفتارهایت را نگاهت را به زبان خودم ترجمه میکنم !! راستش را بخواهی بعضی وقت ها توی دلم به خودم آفرین میگویم و هوش ذکاوتم را تحسین میکنم میدانی چرا ؟! چون بعضی چیزها را فقط من میتوانم معنی کنم ، نه تنها چیزهایی که به تو مربوط میشود بلکه خیلی چیزهای فراتر از تورا ...

مثل وقتی تسبیح بدست روی صندلی اتوبوس نشسته بودم و مسافر کناری أم ، نگاهم کرد...

با لبخند پاسخش را دادم و گفتم برای شما هم دعا میکنم خانم و سرم را چسباندم به شیشه و برایش دعا کردم ...یا مثل آن روز که یک اسکناس درب و داغان از کیفم در آوردم و خواستم فال بخرم ، از ذهنم گذشت که شاید این بچه پول تازه بیشتر دوست داشته باشد ، اسکناس درب و داغان را توی کیفم برگرداندم و اسکناس تازه تری را تحویلش دادم ، لبخندش نشانم داد که درست فکر کرده بودم ... و چقدر هم فال خوبی برایم رقم خورد ، حافظ هم توی آن فال معنای دیگری از رفتار تو را نشانم داد ...

همه ی این هارا گفتم که بدانی من اگر کوچه ی علی چپ را برای ماندن انتخاب کرده أم برای اینست که خودت بیایی بگویی" هرچه درباره ی من فکر کرده ای درست است ، من دوستت دارم و خلاص "!

وقتی بگویی دیگر نه وقت دیدنم دستپاچه میشوی ، نه توی باغچه می افتی ، نه لازم است یواشکی مرا به دوست صمیمی أت نشان بدهی ...

خب آدم بعضی وقت ها خسته میشود از نفهمیدن یا تجزیه و تحلیل بعضی رفتارها ، من درست فکر کرده باشم یا غلط فرقی ندارد ، آخرش از کوچه ی علی چپ میانبر میزنم و میروم ، جوری میروم که دیگر آنطرف ها پیدایم نشود ، مثل خیلی از آدم های این شهر که انقدر ماندند و منتظر شدند تا دیگر نتوانستند طاقت بیاورند ، یک روز برای همیشه بارشان را بستند و رفتند ، نگران توأم ،

نگران تو ، که وقتی رفتم پشیمان شوی و دیگر نتوانی پیدایم نکنی ....

فقط همین !!


 "نازنین عابدین پور"

 

 

امروز که اینجا آفتابی بود

بیشتر از همیشه یاد تو بودم 

نه به خاطر خورشید زیبایش، یا به خاطر دلچسبی‌ گرمایش

یا به خاطر اینکه تعطیلی‌ بود و من تمام روز لم داده بودم و کتاب می‌‌خواندم ... نه ... به یاد تو بودم

به خاطر تمام حرفهایی که می‌‌شد با تو کنج حیاط ما زیر آفتاب نشست و زد

به خاطر صدای تکه‌های یخ لیوان شربتی که برایت می‌‌ریختم 

به خاطر تمام عکسهایی که میگرفتم تا سالها بعد در یک آلبوم جلد چرمی سبز رنگ نشانت دهم

به خاطرِ تمامِ لحظه‌هایی‌ که میشد در آغوشِ تو آرام گرفت و به هیچ چیز فکر نکرد جز آفتاب

به خاطرِ شعر ... این شعر ...

می‌‌بینی‌ نزدیک بودن ، زیاد هم دور نیست

 

"نیکى فیروزکوهی"


حاصل بوسه های تو

اکنون منم

شعری

که از شکوفه های بهاری سنگین است

و سر به سجده بر آب فرود آورده

دعا می خواند.

 

"شمس لنگرودی"


پ.ن:

کوتاه ترین شعرم را برای تو سرودم: بوسه!


"رضا کاظمی"


دریا دل

۱۷
آبان


یه استاد فیزیولوژی داشتیم که می گفت :

"دست بیمارهای در حال احتضار رو توی دستتون بگیرید! "

می گفت :"جان، از دست ها جریان پیدا میکنه"!

قبل ترها، هم دیگه رو میدیدیم. بعد تلفن اومد. دستها همدیگه رو گم کردند. بغل ها هم همینطور. همه چیز شد صدا.

هرم گرم نفس ها، دیگه شتک نمی زد به بیخ گردنمون. اما صدا رو هنوز می شنیدیم. حتی صدای نفس مزاحم هایی که فقط فوت می کردن. ...

بدتر، اس ام اس اومد . صدا رفت.

همه چیز شدن نوشتن. ما می نوشتیم.

بوس رو می نوشتیم. بغل رو می نوشتیم. گاهی هم، هم دیگه رو "نفس" خطاب می کردیم. یعنی حتی نفس رو هم می نوشتیم. ....

یه مدت بعد، صورتک ها اومدن .دیگه کمتر می نوشتیم. به جاش، یه صورت کج ومعوج برای هم می فرستادیم که مثلا داشت می گفت :"هاگ"یا یه بوس فرستاده بود.یا هر چی.

چندوقت پیش هم، یکی آدرس کانالش رو برام فرستاد. تا پیام رو خوندم، اومدم چیزکی بنویسم براش. زیر صفحه رو گشتم، دیدم نمیشه. یعنی دیگه حتی نمی شد نوشت .همون موقع عضویتم رو لغو کردم.

ما دست ونفس وبوس وبغل رو قبلا کشتیم. ولی کلمه

،من نمی خوام کلمه رو از دست بدم.این آخرین چیزه. ...

 

"سارا کاتوزیان"

باران

۱۷
آبان

 

باران که حرف گوش نمیکند میبارد

 

 

حداقل تو چترت را نبر،

 

 

آدمیزاد است دیگر

 

 

یک موقع دلش میخواهد

 

 

خودش را زیر چتر تو جا بدهد

 

 

و تو نباشی...

 

 

 

 

"سحررستگار"

 

پ.ن:

چتر نداشتم

 

 

قطره قطره در خودم می چکیدم

 

 

 

 

"جفری دانیل"

 

 

 

 


بی هیچ نام

می آیی

اما تمام نام های جهان باتوست

وقت غروب نامت

دلتنگی ست

وقتی شبانه چون روحی عریان می آیی

نام تو وسوسه است

زیر درخت سیب نامت

حواست

و چون به ناگزیر

با اولین نفس که سحر می زند

می گریزی

نام گریزناکت

رویاست...

 

"حسین منزوی"


پ.ن:

چشمت ستاره اش را

چندان چراغ وسوسه خواهد کرد

تا من به آفتاب بگویم: نه!

بانوی رنگ های شکوفان!

رنگین کمان!

پل بسته ای که عشق

آفاق را به هم بردوزد

آفاق را به رنگ تو می بینم

و چشم هایت آن سوی مه

همچون چراغ های دریایی می سوزد.


"حسین منزوی"


پاییز

۱۵
آبان

 

چند سالمه؟ اگه منظورت اینه چند تا شمع فوت کردم 

باید بگم دقیقا یادم نیست،

 بیست و خورده ای، شاید هم سی تا!

 

 

ولی احساس می کنم هزار تا پاییز رو تجربه کردم.

 

 

می دونی یه پدر بزرگم داشتم هشتاد سالش بود، 

هر روز واسه خودش اسمارتیز می خرید

 و هر هفته می رفت اسکی، تشنه هیجان بود.

 

 

اما من حتی از یه شروع دوباره هم می ترسم...

 

 

 

 

"روزبه معین"

 

پ.ن:

از پنجره اتاق می بینمِش وسط حیاط

 

 

زردا و نارنجیارو با پا هم میزنه

 

 

میخنده میخونه:

 

 

پادشاه فصلا پاییز...

 

 

 

 

"رادیو چهرازی"

 

 

 

 

 

چنان چشم و دمار از من در آورده است چشمانت

 

 

که از کرمانیان ، آقا محمد خان قاجاری

 

 

 

 

"رضا احسان پور "

 


انگار من پشت میزِ کافه‌ای

در حال خواندن شعری بوده‌ام

و تو در آن سوی میز،

سر بر دستانت گذاشته گوش می‌کرده‌ای...

شِکر کدام شعر عاشقانه را به فنجانت بریزم،

که جور دربیاید با چای چشم های تو؟

معنای پنهان شده در گات‌های زرتشت

که زاینده‌رود از شانه‌ات می‌گذرد!

 تنها تو می‌توانی بزرگترین آرزوی مرا

در عکسی به کوچکیِ یک قوطی کبریت

خلاصه کنی!

وقتی گونه‌ات را بر ساعدت تکیه می‌دهی

باران از راست به چپ می‌بارد،

خورشید از چپ به راست طلوع می‌کند

و خطِ فارسی از پایین به بالا نوشته می‌شود...

و من گم می‌کنم دستِ چپ و راستم را

وقتی تو -در عکسی حتا -

کهرباهای دوگانه‌ی چشمانت را به من می‌دوزی!

می‌توانم به احترامِ نگاهت

نظمِ جهان را به هم بزنم!

بنویسم!

بالا

به

پایین

از

را

فارسی

می‌توانم

می‌توانم باران را وادار کنم افقی ببارد

و به خورشید فرمان دهم از چپ به راست طلوع کند

تا تو دوباره همه چیز را عادی ببینی!

همه چیز را به جز من

که دیوانه‌وار

در حال زیر و رو کردن جهانم برای تو

و هرگز به چشمت نمی‌آیم!

 

"یغما گلرویی"


بچسب به من!

مثل چای بعد از کار؛

مثل دیدار دانه‌ی انگور با لب؛

آن هم وسط تماشای فیلم‌های پر از بوسه؛

مثل خواب بعد از خواندن شعرهای مربوط...

مثل نوازش نرم آفتابِ اول صبح؛

مثل صبحانه‌ی بعد از حمام؛

مثل پیراهنی که اولین‌بار می‌پوشی و آینه از ذوق می‌خندد؛

مثل نشستن پروانه روی دستگیره‌ی در و کمی دیر شدن!

مثل کفش‌هایی که سمت روز تازه ایستادند؛

مثل سلام پیرمردی که بوی نان تازه جوانش کرده؛

مثل لبخند معشوقه‌ی چشم به‌راه و هنوز زیبایش؛

مثل خودمانی شدن اسم تو با لب‌هایم...

بچسب

بچسب به من

مرا به خودم بیاور

به لب‌هایت

به هرچه قشنگی در دنیاست...

 

"رسول ادهمی"