تو

 

 

دکمه‌های پیراهنم خواب انگشتان تو را می‌بینند و کفش‌هایم می‌سوزند در آرزوی پابه پایی با کفش‌های تو!
شالِ من‌نمی‌تواند خاطره‌ی
شانه‌هایت را از خاطر ببرد،‌ شلوارم دنبال می‌کند مرا در خانه و می‌خواهد دوباره او را به قدم زدن در کنار تو ببرم... پس چگونه انتظار داری از تو نخواهم‌به من وعده‌ی دیداری بدهی؟

"یغما گلرویی"