شنبه, ۶ خرداد ۱۳۹۶، ۱۰:۲۷ ب.ظ
حرفهایش از نوازشهای او شیرینتر است
از هر انگشتش هنر می ریزد از لب، بیشتر
یک اتاق و لقمه ای نان و کمی آغوش او...
من چه می خواهم مگر از این مکعب بیشتر؟
" سعید صاحب علم "
پ.ن:
مریم ترین سوژۀ جهان هم که باشی
شبی در مُتلی دنج
مردی به یاد لبهایت به خواب رفته است.
"شیرین جلالی "
-
۰
۰
- ۹۶/۰۳/۰۶
- ۳۸۹ نمایش