چشم هایت را ببند

 

چقدر معرکه ای...

 

 

که میشود با چشمهایم روی سبزه ی تنت غزل بکارم و بوسه درو کنم.

 

 

وقتی آنقدر بی خبری از حالم که خواب را بغل گرفته ای!

 

 

چقدر معرکه ای...

 

 

که آنقدر بی خود و با توام که نیمه شب

 

 

خدا دستش را زیر سرم میگذارد و میگوید...

 

 

آرام،

 

 

آرام...

 

 

چشم هایت را ببند من میفرستمش به رویایت!

 

 

چقدر معرکه ای که با خدا سٓر و سِر داری!

 

 

 

 

"حامد نیازی"