اول از ته دل خندیدیم

 

 

اول از ته دل خندیدیم
بعدها با دهان
و کم کم این لب بود
که گاهی 
خنده
بر آن می نشست
حالا مدت هاست
همه چیز به سر رسیده و از چشم ها
فرو می ریزد

" یاور مهدی پور " 

ما زیبایی را نشستیم روی مبل تا از تلوزیون تماشا کنیم و حالا

آب را در بطری ها خلاصه  کردیم

هوا را در کپسول های اکسیژن

جنگل را در چند گلدان خانه

و دریا هم

که در وهم ِ آکواریوم

جا شد

ما زیبایی را نشستیم

روی مبل

تا از تلوزیون تماشا کنیم

و حالا

نگران همه چیزهای اندکمانیم که در حال اتمام است

" یاور مهدی پور"

تقصیر ما نبود اگر میز را به پهنای زمان چیده اند...

من و تو

در دو سوی هم چای نوشیدیم !

تقصیر ما نبود اگر

میز را

به پهنای زمان چیده اند...

 

"یاور مهدی پور"

با همین صندلی ها که هرگز به تعداد ما نبود

با همین بازی ها شروع شد زندگی

با همین صندلی ها

که هرگز

به تعداد ما نبود

و ما

با هر سوت ِ داور

تنهاتر

شدیم

 

"یاور مهدی پور"