چون به لبش می‌رسی...

 

چون
به لبش می‌رسی
جان بده و
دم مزن...

 

"فروغی بسطامی"

صدای خنده های تو...

 

 

صدای خنده های تو

افتادن تکه های یخ است

در لیوان بهار نارنج!

بخند ...

می خواهم

گلویی تازه کنم ...

 

"محسن حسینخانی"

 

پ.ن:

منم آن عاشق دیوانه

که از غایت شوق

خم زنجیر تو را

بر دل شیدا زده‌ام.

 

 

"فروغی بسطامی"

 

 

وای وای

 

بانوى بهار میشود شالت را کمى جا بگذارى؟

 

فروردینِ آمدنت لرزاند دلم را
به اردیبهشت که رسیدیم 
تمامت میان گیسوانت گم شد
حالا من مانده ام با عطر تند خردادت چه کنم؟
بانوى بهار
میشود شالت را کمى جا بگذارى؟
 

 

" علی موتمن " 

 

پ.ن : 

ترسم کـه سر کوی تو را سیل بگیرد
ای بی خبر ازگریه مستانه‌ام امشب

" فروغی بسطامی " 
 

نگهِ ناتمامِ او

کارِ مرا به نیم نگاهش تمام کرد

بنگر چه میکند نگهِ ناتمامِ او

"فروغی بسطامی"

با صد هزار جلوه برون آمدی که من

 

کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را

کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدی که من

با صد هزار دیده تماشا کنم تو را ...

"فروغی بسطامی"