ملال ابرها و آسمان بسته و اتاق سرد
تمام روزهای ماه را
فسرده می نماید و خراب می کند
و من به یادت ای دیار روشنی کنار این دریچه ها
دلم هوای آفتاب می کند ...
"سیاوش کسرایی"
پ.ن:
ای کاش
تو باشی و من و گوشه ی دنجـی...
این گوشه اگر
آن وَرِ دنیاست قبول است...
.
"صمد محمدی"
بهار
یعنی تو ...
تـــو
یعنی چهار فصل من
من
متولد "هزار و سیصد و بعد از تو" ام ...
"پویا جمشیدی "
پ.ن1:
نگار من
امید نوبهار من
لبی به خنده باز کن
ببین چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار می شود
"سیاوش کسرایی"
پ.ن2:
تو بهاری؟
نه
بهاران از توست
از تو میگیرد وام
هر بهار این همه زیبایی را
هوس باغ و بارانم نیست
ای بهین باغ و بهارانم تو!
" حمید مصدق "
کاش از پشتِ این دریچه‌ی بسته
دستِ کم صدای کسی از کوچه می‌آمد
می‌آمد و می‌پرسید
چرا دلت پُر و دستت خالی وُ
سیگارِ آخرت ... خاموش است؟
راستی حالا
دلت برای دیدنِ یک نَم‌نَمِ باران،
چند چشمه، چند رود و چند دریا گریه دارد...؟
"سید على صالحى "
پ.ن:
ای عطر ریخته
عطر گریخته !
دل ، عطردان خالی و پر انتظار توست
غم ، یادگار دیرین توست ....
"سیاوش کسرایی"
