ازسایه ی ابرهای سپید تاسایه ی گرم دستانم...
جمعه, ۲۴ آذر ۱۳۹۶، ۰۸:۱۰ ب.ظ
برایت؛خواهم سرود
ازنزدیکی سقف آسمان
به کف اتاقم..
ازسایه ی ابرهای سپید
تاسایه ی گرم دستانم...
برایت از سرو و صنوبر و سپیدار
خواهم گفت
ازاستقامت
ازپیروزی خورشید؛
درجدال باابرهای سیاه
وشب که مارا درخلوتش
جایی نیست...
ازجاده هایی
که قراراست روبه خوشبختی باشند...
راستی
دیروز شمعدانی باغچه می گفت
پای خاکش گل شبدر روییده
وشبدر همیشه نیک است...
دیوانه
به من نخند
من فریاد را نم نم اشک ریخته ام
وسکوت را
بالبهای تفتیده
فریاد زدم...
کسی پای دردم نبود
من پای دردت می مانم
دریارا
باهم گذر خواهیم کرد...
" منصوره صادقی"
